Tijd voor een update :)

Hello allemaal, het is weer tijd voor een update, dus hopelijk hebben jullie een half uurtje de tijd om dit verslag te lezen (6,5 pagina’s in word);)

Eerst maar eventjes een beetje over mijn stage: zoals de meesten al weten is het hier heel rustig en relaxed (en zou ik graag af en toe toch wel wat meer op een dag willen doen). De laatste weken hadden we problemen met het groeien van onze cellen, helaas nog steeds geen verklaring gevonden:( Dit houdt in dat ik nog minder te doen heb (maar dus wel tijd heb om een verslag te schrijven nu). Gelukkig kom ik als het goed is niet in de problemen met het afronden van alles, mijn verslag is zo goed als af en ik moet alleen nog wat resultaten van de komende weken toevoegen. Verder heb ik doordeweeks dus lekker veel tijd voor volleybal en ben nu gevraagd om ook 's ochtends mee te trainen (heerlijk als je wekker om 5 uur 's ochtends al afgaat, maar het is het zeker waard!). Misschien word ik ooit nog wel eens goed in volley ;) Verder is er een heel leuke dans-groep in de open lucht op woensdag avond, waar ik van plan ben ook vaak naartoe te gaan:) Ze leren je er allerlei dingen zoals lindy-hop, swing dance, salsa etc etc :)

En dan natuurlijk mijn verslag over de afgelopen weet-ik-niet-hoeveel weekenden:
Een hele tijd geleden zijn we naar North-Stradbroke Island geweest. Dit is het eiland dat net iets zuidelijker ligt dan Moreton Island, maar wel veel makkelijker te bereiken is. Er zijn namelijk wel mensen die hier wonen en dus is er een ferry die ieder uur vertrekt. In eerste instantie zouden we met een hele groep gaan voor een heel weekend, maar het weerbericht was niet zo heel geweldig (dat is een understatement!) en dus zouden we gewoon in Brissie blijven. Uiteindelijk bleek het zaterdag nog best lekker weer te zijn (als je zorgt dat je de "showers" --> wolkenbreuken van ong 30min; ontwijkt dan kun je best veel doen). Dus zondag gingen Bertrand, Geraldine en ik dan alsnog naar Stradbroke; de rest zag het evengoed niet echt zitten. Op weg daarnaartoe zagen we al dat de wolken veel dichter waren dan de dag ervoor, maargoed. Op het eiland aangekomen, waren we toch wel heel benieuwd naar de Aboriginal art en een museum over Aboriginals, voordat we de natuur in zouden duiken. Zoals zoveel dingen in Australie waren de folders etc haast groter dan het museum en de gallerij zelf, maar het was evengoed leuk om er eventjes rond te neuzen. Onderweg zagen we nog een enorm grote boom, waar Geraldine en Bertrand ingeklommen zijn (ik was verstandig genoeg om beneden te blijven en foto's van hen te maken ;)). Later kwamen we erachter dat Geraldine haar camera netjes aan de voet van de boom had laten liggenXD Anyway, we namen dus de bus naar het Noordelijke stuk eiland, waar een great walk zou zijn. We wisten niet precies waar die begon en zijn dus maar ergens uit de bus gestapt en kwamen via een mangrove-bos bij een prachtig stukje strand. Iemand was zo aardig geweest om een stellage van stokken voor ons klaar te zetten, zodat Bertrands camera heel netjes met zelfontspanner foto's van ons kon maken:) We hebben lekker radslag etc geoefend:P Ondertussen begon het al wat te regenen, dus die rode vlek in de foto's ben ik met mijn Nederlandse poncho;) Toen we verder liepen zag ik in de verte een vin en na de 3e keer zagen Bertrand en Geraldine het eindelijk ook (ja mijn ogen waren goed getraind in het weekend ervoor bij Moreton Island). De dolfijnen kwamen best dichtbij en ik geloof dat ze ongeveer 15minuten daar rond hebben gezwommen, zodat wij ze leuk konden bekijken.
Een stuk verder kwamen we bij een hele rotsformatie, die we best konden beklimmen om vanuit daar de dolfijnen (die helaas ondertussen waren vertrokken) beter te bekijken. We besloten nog verder te lopen, op zoek naar de great walk en ondertussen was regen omgeslagen in een flinker shower. Maargoed,als je langzaam aan nat wordt merk je het niet zo.
Toen we het pad vonden hoorden we ineens een walvis! Dus we haastten ons de hoek om om te zien dat het pad ons eerst verder het bos in zou leiden en dan naar de uitkijk. Het was prachtig en we hebben ook weer wat kangaroes gezien. Ondertussen was de wind ook nog aangehaald en toen we op de uitkijk aankwamen waaide ik bijna weg (een poncho vangt redelijk veel windXD). Helaas hadden we de walvis niet meer gehoord, dus verwachtten er ook geen meer te zien. Maar toen we daar stonden hoorden we het geluid weer! Na 20 minuten kijken naar de prachtige, razende zee (en een paar keer de "walvis" gehoord te hebben) kwamen we erachter dat de zee en wind dit geluid maken als ze een bepaalde rots op de juiste manier raakten. Later las ik dit inderdaad in de Lonely Planet: Een rots genaamd de walvisrots, zeldzaam om hem te horen, aangezien het alleen voorkomt bij harde wind:P. Toen we terugkwamen in de bewoonde wereld vonden we het tijd voor een warme kop chocomel en de bus terug naar huis (Brisbane). Helaas moest Geraldine nog terug naar de grote boom, waardoor we bijna de ferry misten!
Het weekend erna had ik met Demi kaartjes gekocht voor een Medieval festival in Caboolture. Het was prachtig weer en we hebben veel nage-aapte riddergevechten gezien, mensen die middeleeuwse dingen koken, het vel van een koe vlees-vrij maken en zigeuners die de toekomst proberen te voorspellen. Omdat onze entree ook een kaartje voor een nabijgelegen museum bevatten, besloten we daar ook een kijkje te nemen. Eens kijken of dit wel echt wat meer historie zou bevatten dan het museum op Stradbroke (dat voor 50% over nog levende mensen ging met een aboriginal achtergrond!). En ja, het ging echt over vroeger! Ik heb prachtig delftsblauw uit Nederland gezien en gevonden voorwerpen uit Engeland en Frankrijk; heerlijk zo'n museum over de geschiedenis van AustralieXD.Helaas was het na dit weekend tijd om afscheid te nemen van Demi:(
De week erna hadden de Fransen het leuke idee om te gaan lasergamen (of laser tag zoals dat hier heet). Vergeleken met Nederland is dat hier een stuk goedkoper. En blijkbaar waren we heel goed, want we wonnen de eerste 2 rondes:D, kan niet zeggen dat ik nou echt degene was die deze victorie op zijn naam kon zetten... ik heb meer mensen uit mijn eigen team geraakt dan vijanden denk ikXD. Maargoed, met een gedeelte van de groep besloten we nog 2 rondes te gaan, maar blijkbaar waren er geen tegenstanders en dus kregen we gratis rondjes waarin het ieder voor zich was. Surprise surprise: ik was niet laatste (hulde aan Geraldine:P)! Al met al hebben we ons dus een hele avond kunnen vermaken met lasergamen:)
In het weekend had Clementine ons uitgenodigd voor haar verjaardag in Surfers Paradise en dus konden we daar logeren. Die zondag besloten Bertrand, Geraldine en ik om weer lekker te gaan surfen (alhoewel Australiers ons weer voor gek verklaarden omdat het te "koud" was).
De week erna was het tijd om een beetje rond Brisbane te blijven; iik weet even niet meer wat ik die zaterdag overdag heb gedaan, maar 's avonds was ik uitgenodigd voor een bbq bij een ander studentenhuis. Dat was lekker gezellig, veel nieuwe mensen ontmoeten en me verwonderd over de hoeveelheid vlees (en vooral bacon) die Amerikanen weg kunnen werken. Salade bestaat er niet in hun woordenboek (gelukkig had ik wel wat sla meegenomen). Zondagochtend vond ik het toch eens tijd om de lagoon uit te proberen op Southbank in Brisbane: een openlucht zwembad dat normaal heel druk is. Gelukkig was het zo vroeg nog niet druk, maar wel vreselijk koud (zelfs voor mij als niet-Australier)! Het was weer prachtig weer en nadat ik weer een beetje opgewarmd was, vertrok ik richting Kangaroo Point: een natuurlijke bergbeklim-wand langs te rivier, waar een barbeque georganiseerd was vanuit QUEST (internationale studenten"vereniging"). Daar heb ik weer allemaal nieuwe mensen leren kennen en heerlijk kangeroe gegeten:)

En toen was het zover: het weekend waarop we naar de Whitsundays zouden gaan! Oorspronkelijk zouden we met zn 3-en gaan: Bertrand, Geraldine en ik, maar langzaamaan waren er steeds meer mensen bijgekomen (wie wil dat nou niet, naar de mooiste onbewoonde eilanden met witte stranden ter wereld). Uiteindelijk waren we met 11 man en dus was er een heel geregel via facebook aan vooraf gegaan om te zorgen dat we voldoende tenten en voedsel mee zouden nemen en dat iedereen het eens was met de reis die we zouden maken. Het idee van onbewoonde eilanden is namelijk dat je dus echt alles zelf mee moet nemen! Ook waren onze tickets natuurlijk te goedkoopste, wat inhield dat we 10kg handbagage mee mochten nemen. Dat lijkt misschien veel, maar dat valt heeeeel erg tegen en dus heb ik toch nog maar extra bagage geboekt voor we vertrokken. Nadat de "vriendelijke" balie-medewerkers onze handbagage hadden gewogen en we hier en daar spullen hadden overgeheveld naar andere tassen, konden we dan verder zonder problemen het vliegtuig in. Gelukkig heeft niemand naar de maten van mijn backpack gevraagd, want die was toch ietsje groter dan toegestaan:P En ook gelukkig dat we voorin de rij stonden om het vlietuig in te gaan en dus konden we onze bagage kwijt in de daarvoor bestemde vakken:)
Op Hamilton Island aangekomen, bleek dit het kleinste vliegveld te zijn dat ik ooit gezien heb! Het was geweldig: er kwamen 4 vliegtuigen per dag en nadat wij aan waren gekomen sloot het vliegveld zelfs! Onze watertaxi was helaas laat, maar daardoor hadden we meer tijd om Hamilton Island een beetje te verkennen. Dit is verre van een onbewoond eiland: een groot resort, waar iedereen in golfcaddies rondrijdt en alles duur is. Maar het was mooi om even rond te lopen. Terug aangekomen bij de afgesproken stijger, bleek onze watertaxi nog later te komen. Blijkbaar was het weer op de zee zodanig slecht dat de taxi ons niet via de normale route naar Whithaven Beach kon brengen en dus konden we kiezen om er een uur langer over te doen (en dus in het donker aan te komen, om de tenten zonder licht etc op te zetten) of ze zouden ons op een mini-eiland afzetten om ons de dag erna naar Whitehaven beach te brengen. Dit zorgde ervoor dat sommigen een beetje boos waren, maar ikzelf vond dit juist veel leuker. Mijn oorspronkelijke idee was namelijk om van eiland naar eiland te hoppen en niet ergens onze tenten op te zetten om daar steeds terug te komen. Op Henning Island aangekomen, was het nog net lang genoeg licht om onze tenten op te zetten. Koken in het donker ging ook vrij redelijk met wat zaklampen in de buurt. Helaas had degene die boodschappen zou doen mijn boodschappenlijstje niet helemaal begrepen en gedacht dat sate in zakjes niet zo belangrijk was. Dit betekende dat we alleen couscous hadden voor de eerste avond (gelukkig hadden we extra tomatensaus en dus was het geen compleet droge couscous). Toch was het heel lekker eten, aangezien we allemaal honger hadden en we gezellig in het donker zaten:) Daarna nog wat spelletjes gedaan, terwijl we de possums steeds dichterbij hoorden. Toen we met onze zaklamp rondschenen zagen we inderdaad een ongeveer aan onze voeten zitten, maar die schrok net zo erg van ons licht als andersom. Daarna hoorde ik er nog eentje bij de tenten en zag ik hem de boom inklimmen met een van onze bekers. Voor we gingen slapen hebben we alles heel goed opgeborgen, maar omdat we 4 3-persoonstenten hadden, besloten er een paar mensen om op het strand te slapen. Blijkbaar was hier te veel herrie en verhuisden ze midden in de nacht toch nog naar de tenten, waarbij ze de possums netjes wegjaagden. De volgende ochtend bleek Geraldine toch haar tas buiten te hebben laten staan en dus had ze mooie gaatjes in al haar broden; de possums hadden haar tas wel gespaard, blijkbaar kunnen ze ritsen netjes openmaken. Voor het ontbijt vertrokken we met een groepje om het eiland beter te verkennen; we konden alleen de kustlijn volgen, omdat het bos zelf te dicht begroeid is op alle eilanden (en we hadden ook niet erg veel zin in een aanvaring met een slang of spin). Het was een heel mooie wandeling over veel rotsen en onderweg zagen we een eiland dat niet te ver weg lag, zodat we besloten er na de lunch naartoe te zwemmen. Tijdens het ontbijt kwamen we erachter dat er een paar mensen alsnog niet begrepen hadden dat we allemaal onze eigen ontbijt en lunch mee zouden nemen (4 man!) en dus moesten we alles delen. Fransen maken echt de meest vreemde combo's: brood met tonijn en mayonaise of gewoon een reep chocolade op het brood. Ik had zelf het briljante idee om chocoladepasta in plastic zakjes mee te nemen; helaas had ik er niet bij stil gestaan dat het uit de zakjes halen een smeerboel wordt.
Maargoed, na het ontbijt pakten we onze snorkelspullen en bliezen we de 2 opblaasbare boten op om naar het andere eiland te zwemmen. Sarah, Robin en ik waren de eerste groep en dat ging heel netjes:) Helaas zag ik de erg scherpe rots vlak voor het eiland niet en dus werd mijn knie opengescheurd. Op het eiland aangekomen, bleek er overal opgedroogd koraal te liggen, wat erg pijnlijk is op blote voeten. Daarnaast bleef mijn knie zo erg bloeden dat we na 5 minuten besloten om weer terug te zwemmen (deze keer mocht ik in de boot zitten en duwden Sarah en Robin mij). Terug op Henning Island kwamen we erachter dat onze EHBO-kit alles bevatte (branddeken, mitella etc.) behalve hechtpleisters. Gelukkig zou de watertaxi snel komen. Een uur later dan afgesproken kwamen ze dan eindelijk, helaas zonder EHBO-kit. Maar met een groot stuk tape en onderliggende pleisters kun je ook een eind komen (de studentenoplossing voor alles:P). En toen kwam de boottocht: de zee was inderdaad redelijk ruw, zacht uitgedrukt. Alles vloog op en neer, al helemaal die paar mensen die dapper genoeg waren om te blijven staan. Resultaat: 2 mensen enorm zeeziek, iedereen blauwe plekken en een zere kont en een 30-minuten durende lachbui van Geraldine, Shishu en mij. Opeens hield de ruige zee op en kwamen we de hoek van het eiland om; daar was het dan: Whitehaven beach. Net zo mooi als op de foto’s: wit strand en prachtig blauwe zee! En een prachtige campingplaats met een paar andere kampeerders. En de wc’s op dit eiland hadden zelfs een of ander mechanisme om door te trekken (zonder elektriciteit), wat een luxe! Nadat we alles hadden opgezet was het tijd voor een lange wandeling over het strand naar een rivier verder in het noorden. Ook hier was het weer prachtig, met zand waar je tot je knieen in weg kon zakken. Op de terugweg kregen we helaas een behoorlijke shower; wel verfrissend aangezien er geen douches zijn op de eilanden:P We besloten ons eten maar klaar te maken bij een picknicktafel met overkapping. Deze avond was het spaghetti met pesto en tonijn, wat ook weer erg goed smaakte. Toen we terugkwamen bij de tenten en de onze openden, werden we iets minder blij: onze hele tent was overhoop gehaald en mijn crackers lagen door de hele tent verspreid. 2 gaten in het tentdoek, eentje in mijn rugzak en wat verspreide uitwerpselen lieten ons weten dat het waarschijnlijk ratten waren. We besloten dus als ons eten de verzamelen en in een grote plastic box te stoppen buiten de tent. Daar bovenop zetten we ons water om ervoor te zorgen dat er echt geen enkele manier was om de doos open de krijgen. Daarna was het bedtijd, maar natuurlijk kwamen de ratten (of wat het dan ook was) lekker langs de tent lopen, toen onze zaklampen eenmaal allemaal uit waren. Na een eeuwigheid viel ik dan eindelijk in slaap om ruw wakker gemaakt te worden doordat de hele tent leek te verplaatsen. Vervolgens begon Shishu te gillen en Geraldine rond te slaan en dus paniek!!! Ik geloof dat we de hele camping wakker hebben gemaakt en Clementine in de andere tent was zo erg geschrokken dat ze 10 minuten later ineens flauw viel. Ons vermoeden is dat er een rat was, maar we weten het nog steeds niet zeker. In ieder geval konden we daarna geen van allen meer echt slapen en waren we op tijd wakker om vanaf het strand de prachtige zonsopgang te zien. Later op de dag gingen we snorkelen (althans proberen). Ik zat in de opblaasbare boot om mijn knie droog te houden, terwijl ik met mijn hoofd in het water toch iets probeerde te zien. Een paar mensen zijn een stuk verder gezwommen om een uur later terug te komen met de boodschap dat er niet echt iets te zien was. Gelukkig maar, want ik zou heel erg hebben gebaald als ik het anders niet had gezien! Daarna hebben we een wandeling gemaakt naar een ander stuk van het eiland, met een andere camping. Maar dat strand was een stuk minder mooi en dus waren we blij met de keuze van Whitehaven Beach; op de terugweg liet Geraldine ons heel rustig weten (NOT!) dat er een enorme spin hing; net iets kleiner dan onze hand, maar wel heel mooi. Toen was het weer avond en tijd voor eten, toch maar gekozen om weer naar de overdekte picknickplaats te gaan vanwege de regen. Deze keer aten we letterlijk uit blik, die we verwarmd hadden in kokend water om de afwas te besparen. Afwassen zonder afwasmiddel (is niet toegestaan op het eiland) is namelijk echt een ramp! Daarna nog lekker op strand gezeten om de sterren te bewonderen; ik heb er nog nooit zoveel gezien. En bijna iedere minuut was er wel een vallende ster! Toen niemand zijn ogen meer open kon houden was het dan toch tijd om naar de tenten te gaan en te proberen te slapen. Vreemd genoeg lukte dit vrij aardig; ik heb helemaal niets rond de tent horen ritselen en werd pas weer echt wakker toen Sarah ’s ochtends voorzichtig vroeg of we mee wilden kijken naar de zonsopgang. We hadden een heel mooi uitkijkpunt gevonden op een rots en wilden daar naartoe. Het was weer prachtig! We besloten daar ook ons laatste eten te eten, pringles, chocolade, noten en wortelen vormen een best goed ontbijt:) Daarna was het tijd om alles in te pakken voor de watertaxi; deze keer wilden we alles echt goed inpakken om te voorkomen dat het weg zou vliegen op de ruwe zee. Uitgerekend die ochtend was de watertaxi een uur te vroeg en dus moesten we erg haasten om alles op tijd aan boort te krijgen, maar het lukte. De terugreis was iets minder ruw en dus kwamen we 40 minuten later weer aan op Hamilton Island. Daar besloten we te lunchen, maar blijkbaar vonden de zeemeeuwen, kakkatoes en lorrekiets dat zij ook recht hadden op lunch. Een zeemeeuw pakte letterlijk een frietje van Geraldines vork! Maar het was wel prachtig om de lorrekiets van zo dichtbij te zien (een soort papegaaien met rood, groen, geel en blauw). Helaas was dit ook gelijk het einde van ons avontuurlijke weekendje Whitsundays en was het tijd om op het vliegtuig naar Brisbane te stappen en afscheid te nemen van alle Fransen (einde van hun stage). Daar aangekomen moesten Geraldine, Bertrand en ik nog naar het lab, duimend dat er niemand meer zou zijn omdat we ons zoooo vies voelden. Ik ben ook nog nooit zo blij geweest met mijn douche als die avond!
Het weekend erna was het tijd voor de hinterland tour, iets naar het zuiden ten opzichte van Brisbane, ligt een regenwoud en QUEST had een daytrip georganiseerd. Met wat mensen die ik op de barbeque had ontmoet hebben we een hele leuke dag gehad. Het was de bedoeling dat er gezwommen werd tijdens de lunch, want dee vond plaats bij een waterval met meertje. Het was hier echter flink koud, vanwege de schaduw, het regenwoud en de waterdruppels die rondvlogen door de enorme waterval. Hierdoor hadden we wel meer tijd om rond te kijken en op de terugweg nog wat vogels te spotten. De volgende stop was een ander stukje regenwoud met glow-worms die bij zonsondergang licht geven; deze waren heel bijzonder in een open grot toen de zon inderdaad onderging. Ook zaten er catbirds ofzoiets; hun herrie leek echt net op vechtende babykatjes. De dag erna was er een volleybal-toernooi met semi-professionals, wat heel interessant was om te zien. We hebben zelf ook nog lekker een beetje kunnen spelen:)
Afgelopen weekend ging ik met Sarah mee naar een 73-jarige vriend van haar die in de Sunshine Coast woont (Mooloolaba). We wisten allebei niet precies wat we moesten verwachten en dus had ik mijn backpack, wandelschoenen etc ingepakt en Sarah haar mooie strandjurkjes etc. Maargoed, daar aangekomen kregen we fish en chips, maar dit was echt de beste die ik ooit gehad heb (niet dat ik nou zo’n expert ben)! Als toetje kregen ijs met aardbeien en alsof dat niet genoeg was, kwam er nog een kaasplankje. Toen we helemaal bommetje vol zaten, kwam de laatste gang: Ferere Rocher!
De dag erna werden we wakker met prachtig uitzicht op het kanaal achter het huis en een boom vol bijzondere vogels. Als ontbijt kregen we typische Australische wheetbix met honing, aardbeien en melk (sorry dat ik het allemaal zo uitgebreid beschrijf, maar het eten was allemaal zo bijzonder lekker!). Daarna was het tijd voor een uitstapje naar de vuurtoren, waar dolfijnen zwommen. Blijkbaar was er ook een walvis, maar Sarah en ik hebben die allebei gemist:( Daarna werden we door onze “tourgids” (de vriend van Sarah) naar een ander strand gebracht, waar Sarah even kon zwemmen en ik kon genieten van mijn boek; mijn prachtige knie mag op doktersadvies voorlopig even geen water zien. Er was ook een surfersclub en Sarah en ik wilden daar wel eens een kijkje nemen: wisten wij veel dat er een dresscode (geen strandkleding) is en een casino etc! Bij een surfclub verwacht ik juist het tegenovergestelde, maar het was wel interessant om er eens binnen te kijken. En toen was het tijd voor lunch: Buster had ons verteld dat hij Sushi kon maken en omdat wij zo nieuwsgierig waren, beloofde hij dat voor de lunch te doen. Dus we moesten nog even een stop maken bij een vis-winkel. Dit was ook een van de beste in de buurt denk ik, in ieder geval kon ik mijn ogen niet geloven: er lagen zelfs vissenkoppen! Twee uur later hadden we flink honger en kwam Buster aan met bordjes met sushi en het was inderdaad echt amazing lekker! Daarna besloten Sarah en ik nog even naar het strand te lopen, waar ik nieuwsgierig in de emmer van een visser keek om te ontdekken dat er geen vis in zat. De visser zag mij echter en liet ons vissen. Hij beloofde ons dat we een vis zouden vangen. Er waren heel veel vissen die in het aas beten, maar onze timing om de hengel in de halen was blijkbaar niet echt perfect (en het helpt ook niet dat de golven er af en toe voor zorgen dat de lijn slap hangt). 2,5 uur later was de zon onder en vonden we het tijd om terug te gaan, op het moment dat ik ineens echt beet had! Volgens de visser was het niet echt een mooi exemplaar, maar Sarah en ik waren helemaal trots!!! Toen was het tijd om terug te wandelen en te eten, Buster had weer iets bijzonders klaar gemaakt: biefstuk met gecaramelliseerde ui in het midden, bacon er omheen en daaromheen pastry. Echt jummie! Sarah en ik hadden toetje meegebracht en dus was het weer een heerlijke avond. De volgende dag bracht Buster ons naar een bergtop, waar een ontzettend mooi Efteling-achtig dorpje lag. Maar blijkbaar had Buster zo’n hekel aan alle toeristen dat we rechtsomkeerts maakten en ergens anders bij een uitkijkpunt stopten om het uitizicht te bewonderen. Eenmaal teruggekomen bij zijn huis, boden zijn buren ons aan om hun kayak te gebruiken en dus konden we heerlijk over het kanaal kayakken. We waren wel voorzichtig om vooral niet om te vallen, want er leven blijkbaar bullsharks en stingrays. Later die dag was het tijd om weer richting Brisbane te gaan en omdat we eigenlijk niet meer zelf durfden koken na alle heerlijke door Buster klaargemaakte maaltijden, besloten we ergens uit eten te gaan.

Nou ik geloof dat jullie weer helemaal up-to-date en tevreden met mijn verslag zij, want ik krijg last van het typen. Doegg!